Ik weet niet in hoeverre u vertrouwd bent met dit gezelschap, maar voor mij was het alleszins helemaal nieuw. Nihiloxica is een eerder toevallig ontstaan gezelschap, dat het licht zag toen de Boegandese drummers van het Nilotoka Cultural Ensemble -Boeganda is een zelfstandige republiek in Oeganda- kennis maakten met de Britse elektromuzikanten Spooky-J en pq en ze bij elkaar dingen ontdekten die konden samengaan. Zeer risky, gelet op de compleet verschillende werelden waarin ze actief waren maar, te oordelen naar de mate waarin de debuutplaat “Kaloli” en de daaropvolgende live tours overal onthaald werden, is er niet alleen ruimte voor dit soort dystopische fusie, maar is er in onze redelijk gestoorde wereld van vandaag, ook vraag naar. Na de nodige Covid-problemen met reisverboden als ongewenste extra, duurde het een tijdje voor aan de opvolger kon begonnen worden, maar uiteindelijk belandden Spooky-J en pq toch opnieuw in de iconische Myege Myege Studio in Kampala en werden de elf haast helemaal instrumentale tracks in zowat een maand tijd ingeblikt in het begin van 2022.

Heel bijzondere traditionele ritmes, aaneengelast met al even bijzondere elektronisch gegenereerde danspatronen van vandaag, maken deze plaat tot een veertig minuten durende trip die niet alleen de dansspieren aanspreekt, maar die daarenboven, vanwege zijn repetitieve karakter, een striemende aanklacht is te gen de ongelooflijk belachelijke manier waarop Groot-Brittannië sinds de Brexit zijn immigratie probeert te organiseren. Eilandbewoners waren de Britten altijd al, maar tegenwoordig zijn ze zodanig mensenschuw en xenofoob geworden, dat ze technieken en methodes hanteren, waarvan we dachten dat ze zo’n tachtig jaar achter ons lagen of hoogstens alleen nog in de Oostelijke kant van Europa als “normaal” aangezien werden.

In de wetenschap dat Oeganda bij de toplanden behoort, als het om opvang van vluchtelingen gaat, tonen de mensen van Nihiloxica zich, volkomen terecht, bijzonder verontwaardigd over de gangbare aanpak van migratie in een flink deel van de Westerse wereld: staat er in je -geldig- paspoort een stempel van een land dat bij de ambtenaar van dienst -de agentschappen zijn stilaan allemaal geprivatiseerd en dus een verdienmodel geworden- enige argwaan oproept, en is je huidskleur daarenboven niet helemaal Kaukasisch, dan word je uit de rij gehaald en moet je eigenlijk gaan bewijzen dat je een mens bent het dat je het recht hebt om je vrij te bewegen. Je moet als het ware bewijzen dat je te goeder trouw ergens aankomt. Wie ooit naar Israel of de Verenigde Staten reisde, weet waarover ik het heb en de mensen van Nihiloxica, die overigens meer dan eens het werken/spelen belet werden door dit soort overdreven ambtenarij zijn daar dus meer dan een beetje gefrustreerd over…

Gelukkig levert dat heel knappe, zij het niet altijd even toegankelijke muziek op. Ikzelf, met mij verleden in de Europese folk, had het er bij eerste beluistering knap lastig mee, maar in mijn vak moet je soms doorbijten en de dingen tot je laten doordringen en dan blijken ze de fraaiste momenten te bevatten.

(Dani Heyvaert)

Nihiloxica is binnenkort mee te maken in Utrecht (11 november) en Gent (19/11). Europa hebben ze alvast gehaald. Nu nog hopen dat ze de Kleine Plas over geraken…